Flevolandse avonturen van de Olstars: Volharding en dankbaarheid in het gezicht van tegenspoed

Afgelopen zaterdag zijn de mannen en vrouw afgereisd naar het buitenland, namelijk Flevoland. Geen zorgen hoor, weer verloren…

Alvorens met goede moed en humeur in de auto gestapt, waarbij de reis voorspoedig verliep. Het begin van de wedstrijd is daar en met maar liefst 6 man stonden de dik verdiende Olstars voor het eerst dit seizoen voor met 10 punten. In de time-out tussen het eerste en tweede kwart had onze hotelmedewerker er niet eens een hard hoofd in en begon met de instructies dat we als team zo door moesten gaan. En zo zijn wij gaan rusten met een mooie achterstand van 20 punten.

Na eventjes uit te kunnen rusten van de full-court press die de tegenstander getracht heeft te doen, konden we weer ertegenaan. Wederom weer een soort full-court press met rondrennen als, nou ja kippen zonder koppen. Om die reden kwam onze meester van alle elementen op gang en begon de zogeheten ‘toverballen’ erin te gooien (waaronder een airball van de vrijeworplijn). Ook kwam ons team erg goed in het algemeen uit de voeten. De coach, airballmaster, FC Wijhe en de dame waren ook lekker bezig en zo is het derde kwart naar verwachting afgesloten. Het vierde kwart is daar en als je heel goed keek, zag je de conditie vertrekken. Niet gek natuurlijk, omdat er eigenlijk de hele wedstrijd gerend is.

Welgeteld 0x de aanval op kunnen zetten door het “spel” van de tegenstander. De wedstrijd is geëindigd in een mooie 95-75, de hoogste nederlaag van het seizoen! Je zou dus kunnen stellen ga zo door.

Als laatste wil ik in het bijzonder de volgende namen nog even noemen en bedanken: Red Bull, de coach, huisartsenpraktijk van Lith, Landstede ZAC en natuurlijk Ceres voor de goede sponsoring!

MVP: Brandon Rump, 21 punten

~ Wout Ensink

Blamage in Apeldoorn

Na drie wedstrijden oprij verloren te hebben ging de U20 met een kleine tegenzin richting Apeldoorn, omdat de tegenstander al zijn wedstrijden had gewonnen. In het oranje gekleed – ja alweer mochten wij ons vertonen in ons mooiste kledij – kwamen wij ruim op tijd aan. Aan voorbereiding geen gebrek dus.

Na een lange zoektocht naar een coach heeft onze blessure koning de keuze gemaakt om ons te coachen. Verassend genoeg duurde dit voor maar twee minuten, want Daan bloeide op tot een “fitte” speler. Tijdens deze twee minuten begonnen wij heel sterk. In no-time stonden wij op 8 punten (Matea scoorde de eerste 4(!)). Dit leek alleen wel alles te zijn wat wij hadden, want WSV kwam goed terug. Na een hoop geschreeuw en gemopper vanuit WSV eindigde het eerste kwart in 23-8.

In het tweede kwart hebben wij het trieste dieptepunt bereikt om maar 3 punten te scoren. Klasse Daan en Matea voor deze 3 belangrijke punten. Ons energieniveau lag ongeveer hetzelfde als het enthousiasme van de scheidsrechters. Hun gefluit was met een gehoorapparaat nog niet eens te horen. Desondanks onze twee time-outs liepen wij met een 56-11 achterstand naar de kleedkamer.

De mannen van WSV U22 (VR) hebben flink lopen rekenen in de kleedkamer. Zij waren namelijk tot de conclusie gekomen dat als je ieder kwart 25 punten maakt, dat je dan precies 100 punten scoort. Klasse rekenwerk jongens!. Dit hebben wij dan ook het hele derde kwart moeten aanhoren, samen met de vraag: “Wat is Olst?!”, misschien een idee om ook topografie te gaan bestuderen naast het rekenwerk ;). Met een tussenstand van 75-21 klonk de zoomer door de zaal.

Turnovers, geen strucuur en weinig energie. Dit waren allemaal factoren die tijdens dit fiasco opspeelde. Genoeg werk om op te trainen dus, terwijl wij ons aan het afvragen waren wat er überhaupt goed was gegaan, waren de jongens van WSV bezig met het doel om de 100 punten te halen. Dit ging alleen niet zonder slag of stoot, want bijna alles werd gemist. Tot het moment dat de alles beslissende driepunter toch raak ging. 100 punten, WSV kon het geluk niet op. Nou mannen oprecht gefeliciteerd met deze overwinning, jullie waren op ieder vlak de betere partij. De wedstrijd eindigde in 103-29, auw…

Volgende week staat er een uitwedstrijd in Emmeloord gepland tegen Ceres. Hier hopen wij dan ook onze eerste 2 punten te pakken van het seizoen.

MVP: Wout Ensink, 12 punten

~ Sven Linthorst

Een volle tribune, maar geen resultaat…

Op zaterdag 7 oktober was het dan eindelijk zover, onze eerste thuiswedstrijd van het seizoen. Iedereen keek er naar uit, want het was de IJsselderby tegen LB-ZAC. De spelers van ZAC zijn zeker geen onbekende voor ons, dus wij wisten dat het geen makkelijke wedstrijd ging worden. De vorige ontmoeting met ZAC hadden wij ook maar met één punt verschil gewonnen.

Voor dat de wedstrijd begon zat de sfeer er al goed in. De hele tribune zat vol, er moesten zelfs mensen op de grond zitten. Dit gaf ons een goede boost, wat leidde tot een 10-4 voorsprong. Hierna verzwakte wij heel erg, waardoor wij aan het einde van het eerste kwart met 12-16 achterstonden. Volgens de persoonlijke tabbletman van ZAC waren niet alle punten voor ZAC gerekend, hier werd geen gehoor aan gegeven “want de tafel heeft altijd gelijk(!)”, dus moest hij het één en ander aanpassen op zijn tabbletje. Dit was dan ook een kleine tegenvaller voor onze analyticus.

Hoeveel energie en fanatisme de toeschouwers ons ook gaven, van goed spel kwam weinig terecht. Er viel helemaal niks te zien van wat wij hadden getraind op de trainingen, hierdoor kon ZAC alleen maar verder uitlopen. Erg zonde, want kwalitatief waren zij niet heel veel beter. Mede door de weinige creativiteit in de aanval, wat resulteerde in de nodige turnovers, stond het aan het einde van het tweede kwart 24-37.

In de rust probeerde onze coach nog wat uit met een nieuw bedachte aanval, hier kwam alleen niets van terecht. Hoe vaak wij het ook probeerde niets lukte aan onze kant, dit leidde tot de nodig frustratie. Gelukkig waren wij niet  de enige die gefrustreerd waren, want sommige van de tegenstanders kende niet goed de regels, waardoor zij onnodig kritisch waren. Het publiek bleef achter ons staan, wat ons toch nog wat goede energie gaf. Het derde kwart eindige in 35-53.

Het beeld van de gehele wedstrijd zette zich voort in het vierde kwart. Wij kwamen niet meer in ons spel. Hierdoor eindige de wedstrijd in 48-65. Een onnodig verlies, maar waar we veel van kunnen leren. Volgende week wacht ons een moeilijke wedstrijd tegen WSV die op dit moment tweede staan, hier moeten wij dus echt beter spel laten zien.

Iedereen die is komen kijken, harstikke bedankt en graag tot de volgende thuiswedstrijd!

MVP: Wout Ensink & Brandon Rump, 15 punten

~ Sven Linthorst

Olstars M20 gesniped door de Snipers M22 

Afgelopen zaterdag 30 september vetrokken de heren en dame -zonder de hotelmedewerker- naar Zeewolde. We kende de Snipers al van vorige seizoen en we wisten dan ook dat het een hele lastige opgave ging worden.

In het oranje gekleed begonnen we met goeie moed aan de wedstrijd. Dit was van korte duur, want Daan werd na een kleine 3 minuten neergehaald door de tegenstander, wat leidde tot een vervelende blessure. Gelukkig had de kantine nog een medkit over, dus na een mooie tien seconde kon Daan toch weer verder, om na vijf minuten toch weer geblesseerd het veld te verlaten. Het eerste kwart eindige dan ook in 25-13.

Na een korte peptalk was het plan om compacter te spelen om een historische comback te realiseren. Het plan was alleen beter dan de uitvoering. De tussenstand aan het einde van Q2 was een slordige 61-20.

Q3 stond in het teken van verwarring -lees: MAGIE-. Zo werd er een snelle personenwissel geprobeerd door 2x de zelfde speler te wisselen in 30 seconde. Verder dacht Sven door het gebruiken van optische illusie een meter van de vrijeworplijn af te snoepen. De tegenstanders waren ook niet vies van een beetje magie, want het stond ineens 91-31.

Met opgeheven hoofd stond kwart 4 te beginnen. De Snipers voelde toch nog enige spanning/ druk, want zij besloten om een hoge zone pressie rond de middenlijn in te zetten. Dit was een strategische zet, want de Snipers konden hierdoor goed uitlopen, wat volledig de spanning uit de wedstrijd haalde. Matea kreeg nog een onsportieve fout wegens “crossing”, wat een bijzondere call was, want niemand werd gekruist. De scheidsrechters deden dus eer aan de clubnaam. De wedstrijd eindige in een mooie 130-40. 

We gaan volgende week tegen ZAC voor een beter resultaat.

MVP: Brandon Rump, 16 punten

~ Sven Linthorst